Splinter cell : conviction
สายลับระห่ำ : เลือดทรชน
ตัวเอก : แซม ฟิชเชอร์
ตัวละครหลัก : ซาร่า ฟิชเชอร์, แอนนา กริม, ทอม รีท, โคบิน
ตอนที่ 1
ณ ร้านกาแฟข้างแม่น้ำใน กรุง วอร์ชิงตัน ดีซี ร้านกาแฟอันเงียบสงบคนไม่พลุกพล่านมากนัก บรรยากาศงดงามภายใต้แสงจันทร์ คืนนี้ แซม หวังว่าคงไม่มีเรื่องทุกข์ร้อนให้เขาได้ลงไม้ลงมือ แต่แล้วเขาก็ต้องผิดหวังเมื่อ แซมได้รับ หูฟัง และ อุปกรณ์ติดต่อสื่อวารจากบุคคลไม่ทราบฝ่าย โดย มีเด็กเสริฟใส่ชุดพนักงานของทางร้านนำมาให้
“แซม.....” เสียงลึกลับพูดขึ้น
“คุณเป็นใคร รู้ชื่อผมได้ไง” แซมตอบเสียงลึกลับด้วยความงุนงง
“แหม...ไม่เจอกัน 3 ปีถึงกับจำเสียง ฉันไม่ได้เชียวหรอ แซม” เสียงลึกลับพูดขึ้นเหมือนกับว่า เขา เป็นคนที่แซมรู้จัก
“กริม” แซมเอ่ยปากออกมาเมื่อนึกออกว่าเจ้าของเสียงลึกลับคือใคร
“ใช่ นึกว่าจำกันไม่ได้ซะแล้วนะเนี่ย เอาล่ะฟังนะ ตอนนี้ มีคนกำลังตามเก็บนายตอนนี้มันอยู่ห่างจากนายไม่ถึง 100 เมตร ระวังตัวด้วย”
“คุณรู้ได้ไง กริม”
“ทำไมจะไม่รู้ เราคือ Third Echelon นะ ลองมองบนหัวนายสิ”
“อืม...” แซมหันหน้าขึ้นไปมองด้านบนพบว่ามี เครื่องบินติดตามขนาดเล็กโดยควบคุมจากระยะไกลอยู่
“เห็นละจะให้ผมทำไงต่อล่ะทีนี้”
“เข้าไปในส่วนของตลาดที่นั่นพอจะมีที่ให้นายหลบกระสุนได้บ้าง”
“เอ่อ..ก็ได้ แต่ขอให้จบด้วยดีละกัน”
“ยังพระเอกเหมือนเดิมนะ แซม....เอาล่ะผ่านมา 3 ปีนายยังบู๊ไหวไหมละ”
“ไหวอยู่แล้ว พวก” แซมกล่าวด้วยความมั่นใจ
เปรี้ยงงงๆๆๆๆๆ เสียงปืนดังมาจากท้ายตลาด ผู้คนแตกตื่น วิ่งกันชุลมุน ด้วยความกลัว แซมรีบวิ่งไปดู เขาพบ กองกำลังติดอาวุธส่วนหนึ่งอยู่ประมาณ 3 คนแต่งกายต่างกันมีปืนไรเฟิลอยู่ในท่าพร้อมยิง แต่แล้วก็มีเสียงระเบิดดังขึ้นแสงของระเบิดสว่างจ้าท่ามกลางท้องฟ้ายามราตรี ทำให้พวกกองกำลังติดอาวุธ ตกใจไปสักพัก ระหว่างแซมก็ใจลอยหวนนึงถึงอดีต
.............อดีต ณ บ้านของแซม เมื่อ 30 ปีก่อน
ในคนอันเงียบสงบ ใบไม้พลิ้วไหวตามสายลม มีเพียงแสงจันทร์สองเข้ามาตัวบ้าน
“พ่อคะ พ่อคะ” เสียงดังมาจากห้องของ ซาร่า ลูกของแซม
“มีอะไรหรอลูก”
“หนูไม่ชอบความมืดนี่คะ พ่อไปเปิดไฟให้หน่อยได้ไหม”
แซมลุกไปเปิดไฟ แล้วกลับมาคุยกับลูกเรื่องความมืด แล้ว สอน ให้ไม่ต้องกลัวความมืด ระหว่างที่ทั้งสองนั่งคุยกันอยู่นั้นมีเสียงกระจกแตกดังขึ้นแซมจึงลุกออกไปดู โจรกลุ่มหนึ่งบุกเข้ามาหวังจะขโมยของในบ้าน แต่พวกนี้ไม่รู้ซะแล้วว่าเล่นอยู่กับใคร
“เฮ้ย บ้านนี้ไม่มีของราคาแพงๆ เลยว่ะ เสียเที่ยวหมด” โจรสวมแจ๊คเก็ตสีดำพูดขึ้นโดยที่ไม่นึกว่าจะมีใครได้ยิน
“เห้ยก็ กูเห็นนี้หว่าว่า บ้านนี้มีเหรียญตรา ตั้งเยอะ นึกว่าจะรวย” โจรสวมเสื้อยืดสีขาว พูดขึ้นด้วยความแค้นใจที่ตนไม่ได้อะไรเลยในการบุกมาบ้านของแซม......ระหว่างนั้นโจรที่แอบอยู่ข้างประตูก็พุ่งออกมาโจมตีแซมโดยหวังว่าแซม จะไม่รู้ตัวถ้าเป็นคนอื่นคงโดนปืนยิงระยะเผาขนตายไปแล้ว แต่ไม่ใช่ สำหรับแซมสายลับอันดับ 1 ของ NSA แซมตั้งตัวทัน ภายในพริบตาปืนในมือของโจร ก็อยู่ในมือของแซม โจรอีก 2 คนเห็นว่าเพื่อนพลาดท่าจึงชักปืนออกมา แต่ ช้าไปเสียแล้วแซมไม่เคยปล่อยศัตรูให้รอด ด้วยความสามารถของเขาในช่วงไม่ถึง 4 วินาทีโจรทั้ง 3 ก็ลงไปนอนกองกับพื้นด้วยกระสุนสังหารของแซมที่เจาะทะลุผ่านหัวของพวกมัน
“พ่อ....พ่อทำอะไรพวกเขาอะคะพ่อ” ซาร่าออกมาเห็นสิ่งที่แซมทำลงไปเมื่อครู่
“ไม่เอาลูกอย่าไปดูพวกมันนะลูก อย่าไปดู...” แล้วแซมก็เข้าไปกอดซาร่าแทนคำตอบ
“เห้ แซม แซม..” กริมเรียกแซมทำให้เขาตื่นจากอดีต
“ผมโอเค ไม่เป็นไรกริม”
“อืม...พวกมันกำลังตกใจเสียงระเบิดเมื่อกี้คุณจัดการมันเลย”
“ได้ สบายมาก” แซมตอบรับ พร้อมกับยืนขึ้นจากที่ซ่อนลั่นไกปืนไป 3 นัดติด
ปังๆๆ
ด้วยความไม่ระวัง พวกกองกำลังติดอาวุธ ทั้ง 3 ตายโดยไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ แซมยังคงเดินหน้าต่อไป ตามตลาด กองกำลังติดอาวุธไม่ใช่ปัญหา
กระสุน 1 แมกกาซีนมี 18 นัด ศัตรูมี 6 คนจะให้ยิงหัวทุกคนไม่ยาก แต่...ยิงพลาดไม่ได้แน่ถ้าพลาดละก็โดนไรเฟิลเจาะตายกันพอดี แซมวางแผนการจัดการศัตรูที่ขวางทาง และแล้วเขาก็ลุกขึ้นเร่งเร้าประสาทสัมผัสทั้งหมด ยิงปืนสั้นในมือเขาออกไป
ปังๆๆๆๆๆ เปรี้ยงๆ
เสียงปืนดังขึ้น 7 ครั้ง ศัตรูทั้ง 6 คนตายไปอย่างง่ายดาย เหมือนเป่าฝุ่น ส่วนอีก 1 นัดที่มาแบบแขกไม่ได้รับเชิญเป็นปืนสั้น Desert Eagle ที่ยิงเข้าที่หัวไหล่ขวาของแซม โดยผู้ยิงคือหัวหน้าพวกกองโจรที่หลบอยู่ข้างห้องน้ำ พอยิงเสร็จมันก็หลบเข้าไปในห้อง แซมโกรธที่ตนไม่ควรจะพลาดท่า เขากัดฟันรีบ วิ่งตามมันไป.........
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น